Ay: Kasım 2012

  Yağmur Özlenilene Gözyaşı “Üstü başı sonbahar… Sahi bu sene sonbahar ne de çabuk geçmişti. Eylül’ü iple çekerken, su gibi akıp geçmişti Eylül. Ve ardından Ekim, Kasım… Rüzgar artık daha sert esiyordu, kapıyı çalmak üzere olan kışın haberini veriyordu şimdiden. Güneşin bulutların ardına saklandığı, gökyüzünün çoğunlukla gri olduğu zaman dilimi. Güneşi yazdan çok sonbaharda severdi. Belki de bundan ötürüydü bir kafede yarım yamalak duyabildiği ama tek bir cümlesiyle içinde kocaman bir yeri kendine taht edinen o şarkıyı, saatlerce “Sonbaharımda baharsın” cümlesinden yola çıkarak araması… Bazı şarkılar hiç bitmiyordu…” Sıkıntılar ansızın gelir çöreklenirdi yüreğinin ortasına. Nedenini bir türlü bulamazdı. Kavrulurdu yüreği, kelimeleri; suskun kalırdı yine de. Gözleri konuşurdu o zamanlar. Ama duyan olmazdı çoğunlukla. Bazen hangisinin daha kötü olduğuna karar veremezdi;…

( … kadar, …ım ) Kısaca, “Aşağıdakilerden hangisi yanlıştır?” sorusunun doğru cevabı gibiyim. Bütün doğrularımı, bildiğim bütün doğru kelimelerle yanyana getirdiğim halde kusursuz bi’yanlışı meydana getirebilmek gibi eşine ender rastlanan bi’yeteneğin sahibi olmaktan başka övünebileceğim herhangi bi’müspet özellik kırıntısı bile barındıramıyorum bünyemde… Velhasıl; sebebi her ne olursa olsun şehit ailelerine bağlanan aylıkların kesilmesi kadar, yanlışım…. Mahalle çapında Dillek Necla olarak ün yapmasına karşın, bulduğu her fırsatta dedikoduyu hiç sevmediğini ve bilcümle zararlarını dile getiren Necla Abla kadar, tutarsızım… ” İleriye doğru hareket eden bir şeyi (zaman da dahil) sonsuz hıza kavuşturabilirseniz eğer o şeyin ters istikamete doğru hareket eğilimi içine girdiğini fark edersiniz.” der “Puslu Kıtalar Atlası”nın bi’yerinde Ebrehe. Ebrehe’ye istinaden ” Yanlışlarımı sonsuz bi’hızla tekrar edersem minnacık bile olsa…