– Sayın AZÖTEKAYIN,
iki ay önce katıldığınız sıradan bir insan cenazesinde kendinizi, ünlemli insanlardan ziyade patlatılmış mısırlara daha yakın hissetiğinizi beyan etmişsiniz. Akıllarda soru işaretleri bırakana bu söyleminiz hakkında bizleri biraz bilgilendirir misiniz?
– Efenim, aslında patlamış mısır diye bi’şey yoktur. Eğer varsa ben de çevremdekilerin tanıdığı, tanımladığı gibi biriyimdir demek olur ki bunu kabul etmem mmkün değildir.Demem o ki; herhangi bi’mısır tanesinin kendi kendine eline bi’çakmak alması, o çakmakla ocağı yakıp kafi miktarda yağladığı tavayı ateşin üstüne koyduktan sonra çılgınca bi’patlama isteği ile tavanın içine girmesi ne derece imkansızsa; benim de durduk yere patlayıp sağa sola ağız dolusu küfürler savurmam, tekme tokat kavga etmem (artık bu yöntemi pek kullanmıyorum) o derece imkansızdır. Öyleyse mısırı patlatıp patlatıp adına patlatılmış mısır değil de, patlamış mısır demenin mısıra yapılan büyük bir haksızlık olduğunu kabul etmek gerekir. Mevzu’a bu açıdan yaklaşıldığı takdirde etrafımdaki dingil ve dingiliyelerin kontrolsüz öfkemi devreye sokmak için ısrarla dingillik yapmaları ve sonra sütten çıkmış ak kaşık kostümlerini giyinerek beni asabi, agresif ve ne yapacağı belli olmayan biri olarak nitelendirmeleri de aynı kapıdan haksızlığa çıkmaktadır. Buna son verilmeli…
– Çevrenizdekiler sizi gerçekten böyle mi tanımlıyorlar?
– Allah var yüzüme karşı söyleyebileni görmedim daha; ama geliyo kulağıma fısır fısır…
– Anlıyorum, peki hırsızın hiç mi suçu yok?
– Hırsızın hiç mi suçu yok diye sormayın sakın; geri alın soruyu, çünkü yok. Olsa Hoca Nasrettin apışıp kalır mıydı?
– Nasıl yani?
– Nasılı yok efenim, yanisi hiç yok! Suçluların yargıç olduğu bi’yerde suçlu bulmak genelevde bakire bulmaktan daha zordur. Neresinden bakılırsa bakılsın göle maya çalma teşebbüsleri bu arayıştan kesinlikle daha mantıklıdır. Ruhu şad olsun, Hoca Nasrettin katmerli insanmış.
– O ne demek oluyor, açar mısınız?
– Efenim, zaten dananın kuyruğu burada kopuyor sanmayın sakın aksine daha da kuvvetlenip halat gibi oluyor. Yapılacak tek şey; dünyayı ivedilikle ünlemli insanlardan (!) kurtarmaktır. Fakat ne hazindir ki dünyayı ünlemli insanlardan kurtaracak sıradan insan sayısı modernite ve sekülerizm illetinin de etkisiyle hızla azalmaktadır. Kısaca biz azız ve durmadan azalıyoruz; onlar çok ve durmadan çoğalıyorlar demek oluyor.
– Onlar kim acaba?
– Biraz önce anlıyorum demiştiniz!
– Kafam gerçekten allak bullak oldu kusura bakmayın ama onlar kim tekrar açıklar mısınız?
– Efenim sabahtan beri neyi konuşuyoruz biz?
– Patlamış mısırı?
– Patlamış mısır öyle mi, hala patlamış mısır demek. Valla siz bi’silkinip gidin lütfen! Harf değişikliği yapmak zorunda kalacağım yoksa!
– Üstüme iyilik sağlık valla çok ayıp çok, yakışıyor mu hiç size! Çevrenizdekiler gerçekten haklıymış!
– Ayıbın adı kayıp yavrum… Güle güle güle güle…
– Pislik herif!
– Kim bilir belki de bir gün patla-tıl-mış mısır yeriz beraber; herhangi bir sinemada, kesinlikle en arka koltukta bi’htimal el ele, ne dersin!
– Tövbe tövbe, arsız herif…
– Öptüm canım, evdekilere çokça selam…
T.s.k,