Tren yolcusu hüviyetine, çok küçük yaştaki bir deneyimi saymazsak son 5 senedir sahibim. Henüz “vagonların demir raylar üzerinde ilerlerken çıkardıkları hüzünlü ses” benzeri romantik değerlendirmeler yapacak seviyeye ulaşamadım. Hızlı trenlerin yaygınlaşacak gibi görünmesi, bundan sonrası için de umutlarımı (!) azaltıyor. Eski sistem tahta koltuklu trenlere yetişebilseydim belki durum farklı olurdu.
Romantizm ve tahta koltuklu nostaljik trenler bir yana ben biraz daha gerçekçi bir değerlendirme yapmayı denedim. Bu kulvarda şansım biraz daha yüksek olabilir. Tespitim şu ki:
2007’den öncesi ve sonrası için, raylı sistemle alakalı değişmeyen bir kural mevcut; RAYLAR NE TARAFA DOĞRU DÖŞENMİŞSE YOLCULAR DA O TARAFA DOĞRU GİTMEK ZORUNDADIRLAR. İSTİKAMET TEKTİR, ALTERNATİFİNİN OLABİLME İHTİMALİ YOKTUR. (Evet, bunu anlayabilmek için en az 5 senelik bir tecrübe şarttır.)
Açıkçası bu zorundalıktan hiç hoşlanmıyorum. Böyle olunca hoşnutsuzluğum beni farklı düşüncelere itti. Önce -hazır tren seferleri de iptal edilmişken- büyüklerimizden “gelin kendi raylarınızı kendi istediğiniz yönde döşeyin, malzeme bizden” sloganlı bir kampanya bekledim. Ama bu fikrin muhataplarından ses çıkmadı. Sonra, bir korsanlık denemesi hayal ettim. Bu sefer de, treni kaçırırken yine aynı yoldan gitmek durumunda olduğumu, yaptığım fizibilite çalışmaları sonucunda anlayınca (!) o işten de vazgeçtim.
Şimdi yukarıda büyük harflerle not ettiğim müthiş tespit doğrultusunda işin “biz”i ilgilendiren kısmına gelelim. (Biz= inecekvar.net ‘in şu an ki yazarları, ileride yazacak olanları ve sürekli okuyucuları) Bahsini ettiğim sebepler, demiryolu taşımacılığının bize göre olmadığını acı bir şekilde (!) karşımıza çıkardı. Biz, başka bir şekilde, istediğimiz yoldan, istediğimiz yöne ulaşmak istediğimize kesinlikle emin olduk. Bu nedenle sözümüz makiniste, “Rotanı beğenmedik, İNECEK VAR.” Kendi halindeki yolculara (şimdilik) bulaşmıyoruz. “Trende inecek var mı olurmuş” diye hayıflanan teyzeyle de bir alıp veremediğimiz yok. Ama inerken biraz rahatsızlık verebiliriz. Kusura bakmasınlar…