İçeriğe geç

Psişik Mevzular 58, ” Uyur Bu Şiir “

İndirgemişken aramızdaki en uzak mesafeyi rüya hızıyla

Masa taklidi yapan bi’masala

Ve kapmışken üstelik en başrolleri en büyük yönetmenden

Olmadı.

Oysa bırakabilirdik üstesinden gelemediklerimizi yüz üstü gelecek şekilde talihe

Öyle derdi Koca Herif, bilir çünkü o

Uyuşmuş zihin, parçalanmış dikkat, buğusu kıvamında göz

Zor uyudum erken uyandım,

Gerçi uyumadan da uyandım çok kere

Yürürken de uyandım bi’kere,

Pespaye bi’yıldız kaydı sanki benim için gökte o an

Şöyle azcık kenara çekildim ben de, nedensiz

Sirenleriyle birlikte çıldıran ambulans misali

Kırmızı mavi

Geçip gitti yanımdan gölge yahut yel gibi; zaman

Unuttum sonra

Gölgesini gördüm de unuttum.

Derimde hissettim ürperdim.

Takip etti bunu peşi sıra mucizeler;

Zambiya Afrika kupasını aldı

Gözümün önünde bi’meczup açlıktan güldü ihtimal öldü 

Ve ben bi’densizlik yapıp, bensizin biri olup çıktım sonunda

Kalacaksa aramızda tek bi’bildiğim var benim; kimse tam anlatamaz

Ama veya ancak;

Bilmek yetmedi tek başına; uyutmak ve unutmak lazım kendini!

Her şeye rağmen normal görülen her şeye rağmen Sen şimdi mesela

Sesinle beraber, biraz da gözlerinden aldıktan sonra yanına

Ya güleceğimi getirirsin mutfaktan, ya da çıkarırsın kışlıkların arasından ağlayacağımı

Hiç olmadı serperek tüm olmazlarını avucuma geçer oturursun şöylece

Başım dizlerinde

romatizmal ağrı gibi öylece

O tarifi abes ellerinle okşarsan saçlarımı,

Ki ancak öyle uyurum ben, hiç uyanmayacakmış gibi.

Dünyanın sana, senin zamana, zamanın uykuya, uykunun kaliteye ihtiyacı var

Bu daima böyle olmuştur, dörtte üçü hayallerle kaplı bu mekânda,

Gidiyorum, gelmek üzere… T.s.k,