Açık alanlar insan kokuyor,
Kapalı odalarsa hamursu külotlu çorap.
Karanlıkta çıplak ayakla böcekler eziyorsun
Parfüm kokan saçların elinde kalıyor
Mistik bir önsezinin boktan birer tezahürü
Sakla benden güzellik namına sunduğun
Tüm gemilerin- okyanustaki batıklarını
Korkut titrek ellerimle, rüyamdaki ölü görmelerini
Sarkıt kendini uçurumdan aşağı
Önce ben düşerim, iyiyse çağırırım seni
Düşünme, bulamayacaksın çareleri
Gerilme başladığı gibi bitecek; çamurla
Bulanırsın, durulursun, dökülürsün
Dalarken omzundan dürten eller
Vecd anında kapıda ambülans beklesin
Tıpkı üstümde dönen kuşlar gibi
Ağlaşmayın artık yeter, yeter
Sicimler parmaklarımı keserken
Burada olmayan notalardan en zarifi
Kaldırımdan yürü~ güneş tutuluyor
Dünya tutuluyor, sen tutuyorsun beni
Artık tahammüle bile sabrım yok
Açık alanlar insan kokuyor,
Kapalı odalarsa hamursu külotlu çorap.