Belki böyle olsun istemedin, belki bu değildi niyetin.
Gölgelerden örülmüş battaniyeni çek al artık üzerimden.
Altından kalkamıyorum ben bu cinayetin.
Ne miden kaldırır ne de gözlerin
Kargalar da hemfikir.
Ne hızlı ölecek kadar yakışıklıyım
Ne de mutlu ölecek kadar fakir.
Kargalar da hemfikir.
Çektiğim acı, hak ettiğim zehir.
Kendime olan ihanetim,
Sonunda işkencesi bedenimin.
Son vermek bana düşer sandım.
Yanıldım.
Ruhum çırpındıkça direndi ellerim
O zayıfladıkça ben sendeledim.
Ne yaşamasına izin verebilirim artık
Ne de en derine gömebilirim.
Ne geri dönüş var bu yolda
Ne de son bir adım.
Ellerim boğazımda,
Başaramadım.
Hadi hep beraber tekrarlayalım, en başından.
Ben bu cinayetin, kalkamıyorum altından.
Ve anlamıyorum, ne insanlıktan ne insandan.
Birisi yetişmezse elimden bi kaza çıkmayacak
Beni benim elimden kim kurtaracak.
Sanmam, kurtulan her daim yaşayacak.
Hadi son bir şans, yalvar yakar.
Peki ya ruhumda açtığım yaralar…
Kamuoyu da, hiç değilse bu konuda, hem fikir olmalı
Oy birliğiyle el birliği sağlanmalı
Biri ellerimden tutmalı
Bana, beni unutturmalı.
Kelimelerle başlayan teşebbüsü
Elleriyle sonlandırmalı.
Kargalar da hemfikir
Kalkamadım altından ben bu cinayetin.