Aptal bir gülümseme her daim yüzünde
Verdiği sözler ise vermediği borçlarını geçmiş
Bakışları boş, düşünceleri de kördü
Ve de zıplayarak yürürdü
Cebinden leblebi yiyen adam
On parası yok, işi gücü başkalarının hesabı
Çok çocuk yapıp, ense yapmaktır hayali
Topuklarının sesi sanki çekiç tokmağı
Ve bir gün toplar tası tarağı
Cebinden leblebi yiyen adam
Kopuk bir uçurtma, fazlasıyla serseri
Takıldığı kahve ise şehrin en israf yeri
Çok şeker atar çaya ama hiç kilo almazdı
Sigarayı ise çocuğa aldırırdı
Cebinden leblebi yiyen adam
Fanatikmiş kendisi ama takım tutmaz
Ne iş olsa yapar, işe pek sık gitmez
Acılı şarkılar dinler, biberden haz etmez
Bağırarak konuşur, insanlardan utanmaz
Cebinden leblebi yiyen adam
Ağzında yeni bir söz, üstelik pek bir fiyakalı
Gündüz uyuyup, gece çıkarsak dışarı
Bu kızların makyaj derdi de olmazdı
Konuşurken başka yere bakan, askerliği fazla yapan
Cebinden leblebi yiyen adam
Kimsenin günahı, kimseye yüklenemez
Karakteri bozuk olmak, olmamasına yeğ midir?
Toplumun keçilere olan ihtiyacı…
Tabakta son kalan yemiş, bu yüzden leblebidir