Anladım, bu yara iltihaplı bir sükût.
Kabuğu yok,
Kanı yok,
Acısı yok.
Kavgada yenilmeyeyim diye,
Kulağı ve kuyruğu kesilen köpekler gibiyim.
Ki böyle takıyor insan kendi tasmasını.
Yenilmeyeyim diye kendini budamakla başlıyor
İnsanın köpekliği.
Ve bir köpek gibi yaramızı yalamamızdan, bu yaranın kuruluğu
Yara, bitmeyen bir gece;
Toprağı göğsünün kafesinde taşıyan
Göğsünün kafesinde de çocuklarını uyutan bu yer gibi,
yani “doğu” gibi…