İçeriğe geç

Ay: Eylül 2012

Tılsım – Sonbahar; Yaprakların Hüzünle Dansı

 Önsöz

Bilinmezliğe atılıyordu her bir adımı… Gözlerine hüzün oturmuştu; başı önde, elleri ceplerinde serin bir sonbahar gününde, şehrin tüm gürültüsünden soyutlanmış yürüyordu… Kulağına kuş cıvıltılarını doldurmaya çalışıyordu korna seslerinin yerine… Ve rüzgâr sarmalıyordu onu, merhametle kollarını açıyordu ona. Üşüyordu, ama rüzgârın soğukluğunda aradığı sıcaklığı buluyordu… Kimsenin duyamayacağı bir şarkıyı mırıldanıyordu… Kimsenin göremeyeceği çocuklarla koşturuyordu parkta… Adımlarının önüne düşmek üzere olan bir yaprağı farketti… Usulca süzülüyordu gökyüzünden… Duraksadı ve seyretti. Rüzgâr’ın armağanı…